ما، به عنوان آدمیزاد، چیزی نیستیم مگر آنچه می‌دانیم؛ و آنچه می‌دانیم چیزی نیست مگر آنچه به ذهن سپرده‌ایم. هستی ما بدون محفوظات‌مان، بدون حافظه‌مان، معنی‌ای ندارد. هویت، شناخت، دانش، مهارت و خاطرات ما، همه و همه، بخشی از محفوظات ما است.
بعضی روزها، دوران‌ها و یا سنت‌ها آنقدر شیرین و دلچسب‌اند که آدم از ترس از دست دادنشان، دلش نمی‌خواهد برای یک لحظه هم چشمانش را ببندد چه رسد به آنکه بخوابد. برخی اوقات استرس هم چاشنی پر حرارت این روزها، دوران و یا سنت‌ها است. در این لحظه دلم می‌خواهد همچون«مجید دلبندم»؛ شخصیت کارتونی دوران نوجوانی‌ام؛ دستانی به بلندای چند متر داشته باشم تا بتوانم تمام این خوشی‌ها و شیرینی‌ها را چنان در آغوش بگیرم که پیوند کوالانسی بین‌مان برقرار شود تا آخر عمر.
.
پ.ن: امروز یکی از بهترین روزهایی بود که برای هر خواهری پیش می‌آید.
